We snappen dat de meeste mensen niet zitten te wachten op nog een partijtje, nog een stem, nog meer versnippering van het politieke landschap. Het vertaalt zich immers naar nog minder expertise op het pluche en nog minder politieke daadkracht.
Maar voor ons is politiek al lang geen voorloper meer van verandering. Het is de hekkensluiter. De meeste politici zijn ook geen echte wetgevers meer, dat is slechts hun bijbaantje, hun echte baan is het openbaren van onderliggende culturele narratieven en sentimenten. Pas als de samenleving er klaar voor is, zal de politiek actie ondernemen. Heel democratisch, natuurlijk. Maar wat helaas ook vaak neerkomt op; ‘nadat het schaap verdronken is dempt men de put’.
Leiderschap is bij de gevestigde partijen ver te zoeken. En wat de decennialange opeenstapeling van een hele rits complexe dossiers verklaart, en waardoor de ambtenarij nu wordt geconfronteerd met een clusterbombardement aan grote problemen. De stikstofcrisis, de uitholling van de digitale publieke sfeer, de klimaatcrisis en biodiversiteitscrisis, de bodemdaling in Groningen, de huizencrisis, de toenemende ongelijkheid, de energie-import uit niet-democratische landen – het zijn bekende problemen die al decennialang vooruit worden geschoven.
Het gebrek aan leiderschap, focus en keuzebereidheid is deels het resultaat van de ideologische uitholling van de gevestigde partijen. Wat op zich niet vreemd is want deze partijen zijn overblijfselen uit een andere tijd. Hun gedachtegoed is ontstaan in de Industriële Revolutie. De waarden en verhalen waarop ze zijn gestoeld klinken hol en out of touch in deze verandering van tijdperk.
De waarden en verhalen uit de Industriële Revolutie bieden niet het juiste denkraam waarin je helder kan nadenken over de toekomst van groei, onze relatie met de natuur en hoe de introductie van een nieuwe informatietechnologie veranderd hoe we werken en samenleven. Politici kijken achterom en denken dat de toekomst meer van hetzelfde zal brengen, waardoor ze een blinde vlek hebben voor de tektonische cultuurveranderingen die onze kant op komen.
Als de politieke verhalen van gisteren niet meer het juiste denkraam bieden voor de problemen van vandaag is het tijd voor nieuwe politieke verhalen. Nieuwe verhalen over wie we zijn en wie we kunnen worden. Wat betekent samenleven en behoren in een tijd waarin iedereen toegang heeft tot alle informatie uit de hele wereld en daar op ieder ogenblik iets aan kan toevoegen? Wat betekent gelijkheid en betekenisgeving in een tijd waarin kunstmatige intelligentie en robotisering de aard van werk dreigt te veranderen? Wat betekent menszijn op een planeet waar het leven zoals we dat kennen aan het uitsterven is?
In deze context gaat stemmen misschien minder over de keuze voor een nieuw beleid, want dat komt pas als het schaap verdronken is, maar gaat het vooral over nieuwe waarden, verhalen en denkkaders. De politieke arena als een heksenketel voor ideeën over onszelf. En wat dat betreft kan één zetel verschil maken. Denk aan hoe Partij voor de Dieren een nieuw narratief over onszelf en onze natuurlijke omgeving heeft geïntroduceerd, denk aan hoe Sylvana Simons ons idee over exclusiviteit en gelijkheid oprekt.
Maar denk ook aan de rechterkant, waar populisme aangeeft dat cultuur, dat wat ons samenbindt, wel degelijk uitmaakt. Ook deze behoudendheid is een reactie op de veranderende tijden. De onzekere toekomst. Als je voorbij het onderhuidse racisme kijkt en kijkt naar de culturele onzekerheid die daaronder ligt dan zou je deze behoudendheid wellicht vanuit positief en opbouwend perspectief kunnen aanspreken. Het enige wat we nodig hebben zijn nieuwe verhalen.
Als een partij als LEF dus het culturele discours ietwat kan opschuiven naar een groter temporaal bewustzijn, een paar millimeter in de richting van een Lange Nu mindset, naar het rekening houden met de wereld van onze kinderen, dan stoppen we die in onze zak – we take it.
Een stem als Daniël in de politieke arena zou wat ons betreft heel waardevol kunnen zijn.
Dat gezegd, stem naar eigen inzicht, want de toekomst is van ons allemaal!
Liefs Edwin en Christiaan
Hoe verhoudt LEF zicht tot de Partij voor de Dieren? Wat mij betreft ook een Toekomstpartij; krachten bundelen ipv verdere versnippering door weer een nieuwe partij!
Zeker, dat is ook wat wij altijd stemden en waarschijnlijk nu ook zouden stemmen, als Daniël ons niet had gevraagd.
Zoals we schreven snap ik dat je niet nog meer versnippering wil. Wij hopen en denken dat Daniël een waardevol nieuw geluid kan laten horen.
Maak vooral je eigen keuze!
LEF is een voortzetting van het werk van de PvdD. Dierenrechten en kinderrechten zijn nauw met elkaar verweven omdat ze beide kwetsbaar zijn en geen stem hebben (hetzelfde geldt voor andere emancipatie bewegingen en groepen die gemarginaliseerd zijn). Gelukkig doen rechten voor de natuur in sommige landen opgeld, wat LEF betreft komt daar ook meer aandacht bij voor toekomstige generaties. De aarde wordt namelijk een stuk mooier als we kinderen aan het woord laten. Die worden nu stelselmatig uitgesloten in de democratie terwijl Nederlanders onder de 18 toch 27% van het electoraat vormen en zij het langst met de consequenties van beleid te maken krijgen. Daarom pleiten we met LEF voor toekomstzetels en burgerraden. Dan hoeft de jeugd zich niet te vormen naar het systeem voor volwassenen (dat soms behoorlijk kinderachtig is) en kan democratie meer gaan over spelenderwijs en via consensus overeenstemming bereiken. Die benadering is de grootste toegevoegde waarde van LEF (samen met het principe van 7 generaties vooruitdenken).