Is onze relatie met werk aan het veranderen?

-

{subject}
                             

3 REACTIES

3 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
The Technical Specialist
The Technical Specialist
2 jaren geleden

Ik ga straks ff een bruggetje maken naar het vorige blog #0029 https://dechrononauten.nl/0029-2/ 
Dus als je de context van mijn reactie goed wil begrijpen raad ik je aan die eerst te lezen.

Jullie schrijven in dit artikel het volgende:

“Face-to-face omgangsvormen vertalen zich slecht naar het scherm, en dat is nog los van het feit dat vergaderen sowieso al geen ideale vorm is om zaken gedaan te krijgen.”

Is het niet zo dat ‘het scherm’ zo vermoeiend is, omdat het een fysieke èn virtuele barrière is tussen mensen? Zonder ‘het scherm’ is het al moeilijk genoeg om met/bij elkaar te zijn. We hebben namelijk te maken met afstand, waardoor we moeten reizen, de zwaartekracht waardoor we willen zitten, etiquette waardoor we ons gaan gedragen, licht waardoor we elkaar kunnen zien, tijd waardoor we elkaar kunnen herinneren, en lucht waardoor we elkaar kunnen horen en ruiken.

‘Het scherm’ is eigenlijk maar een truukje. Een ‘convenience-converter’, zou ik het willen noemen, waarbij je dingen omruilt voor een andere ervaring. Afstand blijkt opeens verdwenen, dus we reizen minder, en dus zitten we de hele tijd op één locatie die ook nog eens vaak ‘thuis’ is. 
We geven op een stukje ‘privé’, en krijgen daar tijd voor terug.
We geven op, een stukje fysiek beweging (reizen), en besparen benzine en/of reiskosten.
We zijn thuis bij de kinderen en de hond, maar we laten ons afleiden door de kinderen en de hond.

En dan nu de brug naar jullie vorige artikel over de Metaverse.
Is de Metaverse niet gewoon een ‘geavanceerd scherm’?
Eén met nog meer omruil-effecten? Wie heeft er over nagedacht, of gaat er over nadenken wat zo’n Metaverse allemaal betekend voor ons als mens op lange termijn? Zijn de consequenties wel goed voor ons bestaan?

Ikzelf denk dat de aankomende Metaverse-hype nu al een doodgeboren kindje is. Het is namelijk allemaal gebaseerd op technologie die al bestaat, maar dan in een nieuw jasje.
Het idee snap ik wel, die behoefte om non-stop ‘online’ te zijn. Maar eigenlijk zijn wel al ‘online’ in een ‘-verse’ toch?
Dat noemen we toch gewoon ‘wakker’ zijn? 

Zo’n scherm is dus een beetje als drugs. Het verschil is dat het niet onszelf veranderd, maar onze leefomgeving. Bij drugs gebruik gaan we ons lichaam en geest manipuleren voor een andere ervaring.

Als we echt vooruit willen met de evolutie enzo, dan denk ik dat we eerst het ethische obstakel tussen mens en machine van de taboe-plank af moeten gooien.

Ik denk dat we er meer baat bij hebben om onszelf te manipuleren dan onze omgeving zoal Meta gaat proberen. Onze omgeving is onderhevig aan natuurwetten die we niet kunnen manipuleren, dus laten we dat nou maar gewoon voor wat het is.
We zullen dus cyborg moeten willen worden, én toestaan dat technologie ons fysiek manipuleert. We zullen ons inspuiten met genetisch manipulerende middelen, die ons op technologisch niveau optimaliseert. Of computer chips met hun eigen neuro-netwerk implanteren, en met ons zenuwstelsel en/of brein verbinden om ons optimaal te laten denken en voelen.
Als laatste zullen we ons ook uiteindelijk moeten toevertrouwen aan geavanceerde Artificial Intelligence, powered by the Quantum Computers… Life 2.0 is born.

Ik voel nu al dat veel mensen hier een ‘mening’ over hebben, en dan vooral de vraag of dit allemaal wel etisch verantwoord is. 
Of dat mensen denken dat ik maar een grapje maak…

Maar ok. Laten we ff zeggen dat we ons ‘veiliger’ voelen als we juist gaan voorkomen dat technologie ons gaat bedienen, en dus ten alle tijden de bediening zelf will houden. Wat bekend dat dan? Dat we onszelf bedienen? Dat lijkt ons geloof te zijn ja, maar is dat ook echt zo?
Hoeveel ‘vrijheid’ hebben we eigenlijk? Dit #0030 artikel alléén al staat vol met voorbeelden van situaties waar we nooit om hebben gevraagd en waar we toch mee te maken hebben nu zo opeens. Allemaal door beslissingen van mensen voor mensen.

We vinden de technologie ge-wel-dig, we willen allemaal het nieuwste en het beste. We zijn constant onder de indruk van wat technologie allemaal kan, we laten ons zelfs al wegbrengen door zelf-rijdende auto’s (over bedienen gesproken). Dus we hebben best al een enorm vertrouwen in de technologieën! 

Het lijkt er zelfs op dat we vaak blijer zijn met onze technologie dan met elkaar! Dus waarom fronzen onze wenkbrauwen zo erg als we het hebben over Cyborgs en/of A.I.?
De Chrononauten zou zonder de twijfel aan het vertrouwen in mensen niet bestaan. Dus misschien is de Cyborg/A.I. suggestie nog helemaal zo gek nog niet? 

Toch wel ook een bedankje aan mijn scherm. Ik werk in IT en zonder schermen had ik deze baan niet, of deze reactie niet kunnen schrijven. Zo weet de ironie van dit alles me toch wel weer goed te ‘beschermen’.

Ik realiseer me nu dat deze reactie eigenlijk beter past onder de nieuwsbrief #0029, maar ja.. het heeft hier ook wel een plaatsje vermoed ik zo…

Dat was het ff voor mij. Ik zwaai ff naar me zussie, want die heeft er op aangedrongen dat ik lid moest worden van deze ‘club’.  En ik heb haar beloofd iet te reageren als ik wat te zeggen zou hebben.

Dag hoor!

Superpozussie
2 jaren geleden

Broertje! Ik zwaai ff terug. Ben blij dat je nu ook aanvaart dat je gewoon zélf een Chrononaut bent door zo’n verrukkelijke aansluitende reactie te plaatsen. Ik ga het straks nogmaals terug lezen maar op de volgende tekst kan ik al reageren: Je schrijft: “Als we echt vooruit willen met de evolutie enzo, dan denk ik dat we eerst het ethische obstakel tussen mens en machine van de taboe-plank af moeten gooien.” Heb je suggesties? Zelf loop ik al geruime tijd met de volgende hypothese rond: ‘Als de mens een machine is, dan zal hij machines uitvinden” Na het lezen van jouw tekst, zit ik nu opeens te denken; durven wij onszelf eigenlijk wel af te vragen of we feitelijk zélf een machine ZIJN? Zijn we daar al? Of is dát nog het taboe?

Laatst bewerkt op 2 jaren geleden door Superpozussie
Christiaan Fruneaux
Beheerder
Christiaan Fruneaux
2 jaren geleden

Interessante reactie, en dank aan je zus om je op ons te attenderen.

Je betoog voor een soort transhumanisme is een interessante. Het is in ieder geval absoluut een discussie die we op dit moment opportuun is om te voeren.

Je kan inderdaad zeggen dat we nu al deels cyborg zijn, met onze huidige verweving en (emotionele) afhankelijkheid van technologie. Dus de vraag is gerechtvaardigd wat we winnen en/of verliezen we deze lijn doorzetten.

Ik vraag me wel meteen af of emotionele nabijheid een goed argument is om onszelf technologisch/biologisch te augmenteren. Als je wilt dat de ‘afstand’ tussen onszelf en de ander kleiner wordt is het misschien beter om naar binnen te kijken om bepaalde psychisch-emotionele barrieres en trauma’s in onszelf ‘op te lossen’ die in de weg staan van een betekenisvolle connectie.

Ook de vraag in wat voor maatschappelijke situatie we terecht komen als sommigen zich technologisch/biologisch laten augmenteren en anderen niet lijkt me relevant. Komt dit verschil voor uit smaak, ideologie of economische ongelijkheid?

Wat betekend deze groeiende verschillen dan tussen mensen of tussen mensen en post-mensen voor onze samenleving? Geaugmenteerde mensen zullen een andere waarneming hebben van de wereld en de natuur en ook andere mogelijkheden om met deze wereld te engageren. Dit kan leiden tot cultureel onbegrip en machtsongelijkheid.

Wat niet wil zeggen dat ik er negatief tegenover sta. Ik kan me ook hele mooie werelden voorstellen van een eindeloos diverse mensheid.

Persoonlijk vind ik hier de visie van Dan Simmons wel een interessant referentiekader. In zijn Hyperion Cantos onderzoekt hij een hele aantrekkelijke visie van een eindeloos diverse mensheid dat zich door het Universum verspreid, met allerlei geaugmenteerde en specialistische subsoorten. (Dat gezegd, als we werk willen maken van de mens als ruimtereiziger moeten we nadenken over transhumanisme. Want het huidige menselijke lichaam is niet echt geschikt voor buitenaardse verblijf.)

Anyway, genoeg stof tot nadenken lijkt me. To be continued dus.

Onze dossiers