In deze nieuwsbrief het laatste deel van De Wolf, een kort sciencefictionverhaal over een toekomstig Rotterdam en een van haar illustere bewoners. Lees hier deel één, twee en drie.

Beste allemaal,

Deze week het afsluitende deel van De Wolf. De Wolf heeft zijn onderbuurman Mickey op sleeptouw genomen naar de geheimzinnige Druz. Tijdens de lange afdaling naar beneden langs de wortels van een genetisch ge-engineerde sequoia leerden we dat er meer op het gemoed van de De Wolf ligt dan enkel ‘De Upgrade’.  Hij rouwt nog altijd om het verlies van Loola, de liefde van zijn leven. Een verlies dat hem wrokkig heeft gemaakt, en sindsdien is hij tegen alles, dus ook tegen ‘De Upgrade”’.

Onderweg doet De Wolf uit de doeken dat zijn Coöperatieve Revolutie instrumenteel was in het herstellen van de relatie tussen mens en biosfeer en het uitvoeren van een monumentaal negatief CO2-klimaatbeleid. Echter, voor volledige herintegratie met de natuur moest er een menselijke oeremotie overwonnen worden: walging. Om dit te bewerkstelligen werd zo’n honderd jaar geleden de Meent van Behoren opgericht, om in het geheim te zoeken naar een methode om dit te realiseren. Deze werd gevonden in ‘De Wolk’, een nanobot-vaccinatie die de emoties van walging reguleert en waardoor ecologisch samenleven mogelijk werd voor de moderne mens. ‘De Upgrade’ is de volgende stap en zal over twee weken automatisch worden gedownload bij iedereen die geïntegreerd is in ‘De Wolk’…

De Wolf


VI

Ze worden binnengeleid door een oude robotbutler, samengesteld uit een lappendeken van provisorische materialen. Een vaal baseballpetje verbergt zijn half verroeste gezicht. Hij neemt de gasten in zich op, maar lijkt niet zelfbewust. Hij schraapt hard zijn keel. ‘Mevrouw van Geesteren. Excuseert u mij. Meneer De Wolf en meneer Mickey zijn hier voor u.’
      Verscholen achter stapels boeken kijkt de oude vrouw verstoord op, maar glimlacht als ze haar bezoek ziet. De Wolf, Mickey, de robotbutler en de oude vrouw zijn de enige aanwezigen in de hoge ruimte. De muren zijn tot de nok gevuld met boeken. Via een wenteltrap kom je bij een omloop met nog meer boeken. De muren van de verschillende gangen die uitkomen op de hoge ruimte staan ook vol met boeken. De Wolf weet dat die gangen leiden naar nieuwe hoge ruimten, gevuld met boeken. Het plafond bestaat uit een Bijbels tafereel van glas-in-lood waarin Adam en Eva door een cherub uit het paradijs worden verdreven. Diffuus geel licht valt door het glas de ruimte in.
      ‘Een bibliotheek,’ constateert Mickey. De oude vrouw staat op en loopt met een stok in haar hand langzaam op hen af. De Wolf z’n blik dwaalt af naar boven, waar zijn oog valt op een tekst.

      ‘Hij zegende hen en zei tegen hen: “Wees
      vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng
      haar onder je gezag: heers over de vissen van de
      zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren
      die op de aarde rondkruipen.”’

Als hij zijn ogen weer neerslaat zit de vrouw pal voor zijn neus. Op een krukje dat de robotbutler daar voor haar moet hebben neergezet. Ze grijnst. De Wolf herstelt zich van zijn kortstondig desoriëntatie en zucht theatraal. ‘Ah, je hebt het gered. Ik moet zeggen, je bent er niet jonger op geworden Bertine.’ De oude vrouw pakt teder de enorme hand van De Wolf. ‘Je bent een sukkel, De Wolf. Altijd geweest.’
      De Wolf draait zich om. ‘Mickey, mag ik je voorstellen aan Bertine Bernadette van Geesteren.’
      ‘Aangenaam Bertine.’
      ‘Het genoegen is wederzijds Mickey. Laten we aan tafel zitten. Gerard, kan jij me even terug op mijn stoel zetten.’ De robot tilt haar van het krukje, loopt naar de tafel en plaatst haar nogal lomp op de stoel achter de stapel boeken. Bertine zucht en wrijft over haar bil. ‘Gerard, dank je wel. Haal maar wat te drinken voor de jongens.’
      ‘U bent De Druz?’
      ‘Ach, dat vind ik zo’n vervelende naam. Ik heet Bertine. Laten we het daar op houden.’ Ze kijkt van Mickey naar De Wolf. ‘Wat brengt jullie hier, jongens?’
      ‘Twee dingen. Ten eerste, ik heb Mickey net verteld over de oorsprong van de Meent van Behoren. Nu wil hij vast iets horen over deze fascinerende stamboom van jullie. Ten tweede wil ik De Upgrade. En wel nu.’
      Mickey draait zijn houten hoofd langzaam richting De Wolf, verbaast over zijn inkeer, maar zegt niets. Bertines ogen worden glazig. ‘Je haast is niet nodig. Waar Loola is bestaat de tijd niet, Erik. Voor haar maakt het niet uit als je nog even wacht.’ De Wolf schrikt bij het horen van zijn oude naam. En die van Loola.
      Hij wil wat zeggen maar er komt niets. De Wolf frummelt aan zijn pakje Kamelenhaar, maar bedenkt zich. Over zijn wang stroomt een traan. Dan staat hij op, en loopt richting de deur. Hij voelt Bertines ogen in zijn rug. Het aanzwellende kreunen van de boom verraadt dat in de bovenwereld de storm goed op kracht komt.

‘Al die emoties,’ zegt Mickey als De Wolf verdwenen is. ‘Ik denk dat zijn Wolk kapot is.’ Bertine richt zich naar Mickey. ‘Zo, Mickey, dus De Wolf heeft je ingewijd in zijn grootste geheim.’
      ‘Of het zijn grootste is betwijfel ik. Maar hij heeft verteld dat de Meent van Behoren een technologie beheert die De Wolk heet en die stiekem de menselijke samenleving heeft veranderd.’
      Bertine zucht. ‘Dat doen ze. Het zijn stiekemerds.’
      Mickey knikt. ‘Bent u familie van Loola?’
      ‘Ik ben haar zus.’
      ‘En ik neem aan dat deze woonsequioa op één of andere manier eigendom is van uw familie?’
      ‘Goed geraden. Het is een gesloten woongroep. Hier wonen alleen Van Geesterens. Het is praktisch eigendom. Heel egoïstisch allemaal. Niet meer van deze tijd,’ bekent Bertine zonder schroom. ‘Het schijnt dat de boom zelf ook familie is. Delen van het dna van de boom zijn gekopieerd van het dna van mijn grootvader. Ik weet het niet zeker maar het zou me niet verbazen. Het was net zo’n brompot.’
      ‘Jullie hebben samen de Meent van Behoren opgericht?’
      ‘Je bent een slimme jongen. Loola was een psychiater. Zij was het die als eerste opperde om onderzoek te doen naar walging als een sociaaleconomische variabele. De Wolf en ik, samen met anderen, hebben toen de Meent van Behoren opgericht. Het was de tijd dat De Wolf nog niet De Wolf heette. Loola en ik hebben ons al jaren geleden teruggetrokken.’
      ‘Ik snap niet waarom ik hier ben,’ zegt Mickey.
      Bertine kijkt de ade verbaast aan. ‘Weet je niet waarom De Wolf zich zo ontheemd voelt?’ vraagt ze.
      ‘Omdat Loola is gestorven?’

‘Dat voornamelijk, inderdaad. Loola was zijn anker in de tijd. Zijn baken, zoals hij het zelf noemt. Maar er is iets anders. De Wolf komt uit een tijd waarin computers en robots het werk van mensen begonnen over te nemen. Opeens leefde de wereld in relatieve economische overvloed. En deze overvloed maakte de Coöperatieve Revolutie mogelijk. De Revolutie is eigenlijk een aanpassing van ons collectieve thuisgevoel aan een nieuwe technologische realiteit. De Wolf was onderdeel van deze beweging. Dit was zijn revolutie. De Coöperatieve Stad was zijn stad – zijn thuis. Dit is waar hij in gelooft. Hij gelooft in een wereld van bottom-up; van meedoen, samenwerken, coöperaties, gildes, meenten en faculteiten.’
      ‘Dat was lang geleden.’
      ‘En toch is dat zijn wereld. Dat en Loola. Of hij het nu wil of niet.’
      ‘De Wolf als momentopname?’
      ‘Zoiets. Uiteraard was de Coöperatieve Revolutie geen revolutie maar een evolutie van ons thuisgevoel. Iets wat al lang in de maak was. Van de Arts & Crafts-beweging tot aan de Whole Earth Catalog en het Limits to Growth-denken. En de tijd stond natuurlijk niet stil na de ommekeer van 2028. Er kwamen weer nieuwe technologieën op die de mensheid opnieuw dwongen om zijn plek in het universum te herdefiniëren. De Upgrade is eigenlijk de reactie van ons thuisgevoel op de nieuwe biogenetische mogelijkheden. Net zoals de Coöperatieve Revolutie een reactie was op de komst van de computer en de robot, en de verzorgingsstaat een reactie was op de komst van de verbrandingsmotor, en de natiestaat een reactie was op de uitvinding van de stoommachine, en het idee van volkssoevereiniteit een reactie was op de uitvinding van de boekdrukkunst.’
      Mickey knikt. ‘Die Upgrade is dus onvermijdelijk, zeg je.’
      ‘Dat denk ik.’
      ‘Bent u al geüpgraded?’
      ‘Ja.’
      ‘En?’
      Bertine glimlacht. ‘Wel. Dat is nog steeds moeilijk te beschrijven. De Upgrade zorgt er onder andere voor dat ik op een telepathische manier interactie kan hebben met mijn technologische omgeving.’ Bertine lacht. ‘Maar, zoals je net al zag, vereist dat nog enige oefening.’
      ‘Je bedoelt Gerard, uw robotbutler?’
      ‘Ja, dat gaat nog steeds niet helemaal goed. Je moet helder van geest zijn. Als je opeens twee dingen tegelijk wil dan wordt de uitvoering klungelig. Maar het kan ook aan mijn versie liggen. Ik ben namelijk slechts geüpgraded met een proof of concept.’ Bertine moet weer lachen.
      ‘En als andere mensen met De Upgrade ook deels technologisch zijn kunnen zij zich ook telepathisch tot elkaar verhouden?’
      ‘Ja, en ook tot jou.’
      ‘Het vermoeden in de ADE-gemeenschap is dat mensen die De Upgrade hebben gedownload ADE’s kunnen overnemen met mind control. Zoals je net deed met Gerard. Ze zouden ons kunnen dwingen in een ondergeschikte rol. Moeten we daar bang voor zijn?’
      ‘Jullie angst is onterecht.’
      ‘Dus het kan niet?’
      ‘Nee. Het kan niet.’
      ‘Hoe weet je dat?’
      ‘Omdat ik al de hele tijd probeer om je te laten opstaan en een dansje op te laten voeren.’
      ‘Wat zegt dat?’
      ‘Weet ik niet. Maar ik denk dat het zegt dat die lui van Dross Davos het niet bij het rechte eind hebben wat dit betreft.’
      Mickey denkt lang na. ‘Ik ga De Wolf halen.’
      ‘De Wolf komt niet meer terug.’
      ‘Is hij dood?’
      ‘Hij is ergens anders.’

We hopen dat jullie dit korte verhaal met plezier hebben gelezen en zijn benieuwd of een fictie verhaal zoals deze, of allicht in een andere vorm, iets is wat voor jullie werkt. We horen zoals altijd graag jullie gedachten.

Een fijn weekend gewenst en veel groeten,

Edwin Gardner & Christiaan Fruneaux