|
{preheader}
|
|
|
DE CHRONONAUTEN
Atlas van Het Lange Nu
|
📬 In deze nieuwbrief een vooruitblik op de onderwerpen waar we de komende maanden over willen schrijven en wat lees- en luistertips over de zoektocht naar een sociaal vangnet voor de digitale economie. |
Beste allemaal,
We hopen dat jullie ook een fijne vakantie hebben gehad of binnenkort nog even weg mogen, wij zijn in elk geval weer terug en we hebben veel zin om weer aan de slag te gaan. Hopelijk heeft ons korte zomerverhaal De Wolf jullie de afgelopen vier weken kunnen bekoren (hier is het in vier delen terug te lezen). Qua vorm was het vooral een experiment, om te kijken of dit iets is voor de Chrononauten. Daarom zijn we erg benieuwd wat jullie ervan vonden, of het werkte (of niet) en hoe het beter zou kunnen. Dus stuur ons vooral een mailtje met je commentaar.
In deze editie hebben we een korte follow-up bij ‘#0012 / 🤖 Wat als de robots ons werk overnemen?’ en openen we het nieuwe Chrononautenseizoen door jullie kort te vertellen waar we de komende maanden over willen schrijven. Er zal de komende tijd vast nog meer op ons pad komen, maar de volgende onderwerpen willen we sowieso gaan behandelen:
|
Volgende week ☁️Wat kost broeikasgas?De opkomst van de koolstofeconomie en atmosfeerpolitiek.
|
Met een nieuwe generatie satellieten zoals Carbon Mapper en MethaneSAT kunnen superuitstoters van broeikasgas opgespoord worden.
|
De bosbranden, overstromingen en hittegolven van deze zomer laten zien dat er een kostbare prijs voor CO2 betaald wordt. Een prijs die wordt afgerekend in mensenlevens, natuurschade en kapitaalvernietiging, en die in rekening wordt gebracht bij degenen die toevallig op de ‘verkeerde’ plek leven.
CO2 en andere broeikasgassen zijn zogenaamde negatieve externaliteiten; bijproducten van economische activiteit waar geen prijskaartje aan hangt, en die dus ook niet meewegen in het economische verkeer, maar waar uiteindelijk wel iemand of iets de prijs voor betaalt. Met andere woorden: er wordt afgerekend als je huis onderloopt of afbrandt, de oogst vernietigd wordt of als je je naasten verliest, of het zelfs met je eigen leven moet bekopen. Met andere woorden: de markt faalt hierin en heeft een aantal nieuwe spelregels nodig die ervoor zorgen dat broeikasgassen geïnternaliseerd in plaats van geëxternaliseerd worden. Er zijn nu al verschillende instrumenten actief: koolstofbelastingen, uitstootplafonds, handel in emissierechten en de EU heeft aangekondigd dat het met een CO2-importheffing wil komen voor landen waar koolstof niet of onvoldoende belast wordt. Veel van deze constructies werken nog niet goed (genoeg). De prijzen voor een ton CO2 variëren internationaal van een enkele dollar tot honderd dollar, veel industrieën krijgen gratis emissietegoed, en vooralsnog is er geen geld te verdienen met het onttrekken van koolstof aan de atmosfeer, behalve wanneer je iemand anders z’n uitstoot compenseert. Maar geleidelijk zullen de belastingen zwaarder worden, de emissierechten duurder en zal koolstof onderdeel van de boekhouding worden. Volgende week willen we verkennen op welke manier de atmosfeer een nieuwe politieke en economische arena kan worden. Welke economische innovaties kunnen we invoeren? Hoe houden we bedrijven en landen aansprakelijk? Welke nieuwe geopolitieke conflicten liggen er in het verschiet? Maar ook, hoe komen we thuis in een nieuw klimaat?
|
September 🚀Space: The Final FrontierVan arena voor natiestaten naar onontgonnen domein voor ruimteavonturiers.
|
|
Impressie van het interieur van een O’Neill Cylinder getekend door Don Davis in 1975. Op zijn website schrijft Davis over deze afbeelding: “One of my earliest Space Colony paintings was based on the giant ‘Model 3’ cylindrical habitats envisioned by Gerard O’Neill. I imagined the clouds forming at an ‘altitude’ around the rotation axis. At this time the scene is bathed in the ruddy light of all the sunrises and sunsets on Earth at that moment as the colony briefly enters the Earths shadow, out at the L5 Lagrangian point where stable locations are easily maintained”.
|
Aan het begin van deze zomer keken velen verbijsterd naar hoe twee miljardairs, Jeff Bezos en Richard Branson, elk in hun eigen ruimteschip voor een paar minuten euforisch door de ruimte zweefden. Los van het feit of je hier nu van walgt of van smult, het is een teken aan de wand: de ruimtevaart gaat een nieuwe fase in. De ruimte is niet meer exclusief het terrein van natiestaten en wetenschappers, commerciële partijen zullen een steeds grotere rol krijgen.
Welke beloftes jagen deze ruimteavonturiers na? Wat is eigenlijk de businesscase voor de commerciële ruimtevaart behalve toerisme? Van wie is al die ruimte en van wie zijn haar hemellichamen? Zullen we de fouten van het kolonialisme gaan herhalen, of zal het deze keer anders gaan? En kan onze planeet de lancering van een commerciële ruimtevaartsector überhaupt wel aan? Wat betekent het als de mensheid buitenaards wordt?
|
Oktober 🌒De Donkere StadEen stad onder de sterren waar je je passagier van ruimteschip aarde voelt.
|
Tekening door Jan Cleijne voor onze aanstaande toekomstgids Alles Komt Goed. Bouwblok gebaseerd op een Donkere Habitat van Like Bijlsma. Zie het Nachtlab.
|
In aanloop naar de Nacht van de Nacht (30 oktober) willen we een toekomstscenario met jullie delen waar we al een aantal jaren onderzoek naar doen: De Donkere Stad. Een stad zonder lichtvervuiling, waar de Melkweg zichtbaar is en waar onze biologische klok het levensritme bepaalt. Een duister stedelijk landschap dat ons helpt een veilig, magisch en onthaast leven te leiden.
Samen met ontwerpers en wetenschappers onderzochten we hoe we straten en huizen zo kunnen ontwerpen dat ze ruimte geven aan de sterrenhemel en donkere woonculturen mogelijk maken. We ontwikkelden nieuwe stedenbouwkundige ontwerpprincipes zoals duisterniscorridors voor het nachtleven en lichtpaspoorten die de lichtgevoeligheden per diersoort als voorwaarden laten gelden voor de openbare verlichting.
|
Zo’n maand geleden namen we jullie mee door een uitgebreide flowchart waarin we verkenden wat er zou gebeuren als robots steeds meer van ons werk gaan overnemen en wat dat betekent voor ons sociale contract en vangnet.
Chrononaut Wouter Blokdijk tipte ons eens te kijken naar Nicolas Colins ideeën over een Great Safety Net 2.0. Hoewel Colin geen kant-en-klare oplossingen heeft en hij niet voor een basisinkomen is, is zijn analyse van het eerste sociale vangnet, dat na de Tweede Wereldoorlog ontstond en dat werd ingeluid door wat historici de Second New Deal noemen, een nuttige spiegel om de ingrediënten voor de volgende update van het socialezekerheidsstelsel in beeld te krijgen. Nicolas legt uit dat het eerste socialezekerheidsstelsel werd gebouwd rond de fabrieksarbeider en op drie pilaren leunde: een sociale verzekering van risico’s (ouderdom, ziekte, werkloosheid), het verschaffen van toegang tot kapitaal (hypotheken en leningen) en vakbonden die zorgden voor collectieve onderhandelingsmacht. |
Dat was het voor deze keer, we hopen dat jullie net zoveel zin hebben in een nieuw Chrononautenseizoen als wij. Tot volgende week!
Veel groeten,
Edwin Gardner & Christiaan Fruneaux
|
|
