👋 Wij zijn Edwin en Christiaan. Wij zijn de Atlas van het Lange Nu begonnen om onze snel veranderende wereld te duiden vanuit een langetermijnperspectief. Hoe begrijpen we onze tijd als we verder kijken dan de dagkoersen, de kwartaalverslagen en de verkiezingscycli? Wat zien we als we het hier-en-nu, het moment, oprekken tot decennia, eeuwen en zelfs millennia?

Lijstduwers van het Lange Nu

🗳️

Sommigen onder jullie was het al opgevallen; wij, en mede-stadsastronaut Marjolijn van Heemstra, zijn door Amsterdamse lijsttrekker en collega-futuroloog Daniël van Duijn gevraagd om lijstduwers te worden van LEF, een nieuwe politieke partij die meedoet met de gemeenteraadsverkiezingen van 16 maart in Amsterdam en Den Haag. We hebben ja gezegd, omdat we geloven in Daniël en omdat we het programma interessant en poëtisch vinden.

Wat we delen met Daniël en LEF is een gevoelde maatschappelijke noodzaak voor langetermijndenken. We moeten, denken wij, als samenleving verder leren kijken dan de dagkoersen, de kwartaalcijfers en de vierjarige verkiezingscycli. We moeten weer leren denken in decennia, eeuwen en zelfs in millennia. Want dat soort tijdseenheden zijn normaal in het metabolisme van de culturele en natuurlijke context waarin we leven.

LEF, zoals Daniël en zijn vrolijke posse het verwoord, is er voor ‘de omdenkers, de tijdrebellen, de voorlopers en voor de goede voorouders - en voor alle jongeren die niet gehoord worden.’ Want LEF is een partij van jongeren. (Los dan uiteraard van die paar niet-zo-jonge-jongeren onder aan de lijst.) Het is een partij voor het lange nu van mensen voor wie de toekomst geen abstract gegeven is maar hun concrete voorland.

Voor hen is de digitale revolutie geen verre toekomst, voor hen is biodiversiteitsverlies geen broodje bullshit, voor hen is klimaatverandering niet een ontastbaar het-zal-wel en voor hen is uitsluiting en ongelijkheid geen ver-van-me-bed-show. Voor hen is het reëel, concreet, tastbaar en urgent. Het is geeneens meer hun voorland. Het is hun hier en nu.

Voor jongeren is klimaatneutraal in 2030 niet ‘oh joh, dan pas, relax Tex’, nee – 2030 is misschien het jaar dat ze afstuderen, gaan nadenken over kinderen of aan hun carrière beginnen. Voor hen is 2030 om de hoek. Het is nu. En de urgentie die daaruit voortkomt, de drift en wanhoop om de institutionele inertie en het alom aanwezige kortetermijndenken – dat moet gehoord worden denken wij, dat moet onderdeel worden van de besluitvorming - van ons culturele DNA.

Voor een beter begrip van LEF en hun standpunten, check hun website. Wij stemmen op Daniël omdat we hem vertrouwen en omdat we dan stemmen op het Lange NU (waarvan we ons overigens al jaren lijstduwer wanen). Dus als je twijfelt, verdwaast en verloren door de stemwijzer scrolt, of opeens blanco in het stemhokje staat – en in Amsterdam of Den Haag woont, overweeg dan eens een stem op het Lange Nu.

We twijfelden of we dit moesten delen hier in De Atlas van het Lange Nu omdat deze toekomstbrief uiteraard niet is bedoeld om politiek kleur te bekennen of om stemmen te ronselen – we hebben waardering voor onze lezer waar hij of zij ook op stemt. Tegelijkertijd staan we dus op een lijst en we dachten; het minste wat we hier kunnen doen is uitleggen waarom.

We staan op een lijst omdat we enthousiast zijn over Daniël en omdat we nieuwsgierig zijn naar het Lange Nu als politiek narratief.

Op zoek naar de waarden en verhalen van morgen

🔭

We snappen dat de meeste mensen niet zitten te wachten op nog een partijtje, nog een stem, nog meer versnippering van het politieke landschap. Het vertaalt zich immers naar nog minder expertise op het pluche en nog minder politieke daadkracht.

Maar voor ons is politiek al lang geen voorloper meer van verandering. Het is de hekkensluiter. De meeste politici zijn ook geen echte wetgevers meer, dat is slechts hun bijbaantje, hun echte baan is het openbaren van onderliggende culturele narratieven en sentimenten. Pas als de samenleving er klaar voor is, zal de politiek actie ondernemen. Heel democratisch, natuurlijk. Maar wat helaas ook vaak neerkomt op; ‘nadat het schaap verdronken is dempt men de put’.

Leiderschap is bij de gevestigde partijen ver te zoeken. En wat de decennialange opeenstapeling van een hele rits complexe dossiers verklaart, en waardoor de ambtenarij nu wordt geconfronteerd met een clusterbombardement aan grote problemen. De stikstofcrisis, de uitholling van de digitale publieke sfeer, de klimaatcrisis en biodiversiteitscrisis, de bodemdaling in Groningen, de huizencrisis, de toenemende ongelijkheid, de energie-import uit niet-democratische landen – het zijn bekende problemen die al decennialang vooruit worden geschoven.

Het gebrek aan leiderschap, focus en keuzebereidheid is deels het resultaat van de ideologische uitholling van de gevestigde partijen. Wat op zich niet vreemd is want deze partijen zijn overblijfselen uit een andere tijd. Hun gedachtegoed is ontstaan in de Industriële Revolutie. De waarden en verhalen waarop ze zijn gestoeld klinken hol en out of touch in deze verandering van tijdperk.

De waarden en verhalen uit de Industriële Revolutie bieden niet het juiste denkraam waarin je helder kan nadenken over de toekomst van groei, onze relatie met de natuur en hoe de introductie van een nieuwe informatietechnologie veranderd hoe we werken en samenleven. Politici kijken achterom en denken dat de toekomst meer van hetzelfde zal brengen, waardoor ze een blinde vlek hebben voor de tektonische cultuurveranderingen die onze kant op komen.

Als de politieke verhalen van gisteren niet meer het juiste denkraam bieden voor de problemen van vandaag is het tijd voor nieuwe politieke verhalen. Nieuwe verhalen over wie we zijn en wie we kunnen worden. Wat betekent samenleven en behoren in een tijd waarin iedereen toegang heeft tot alle informatie uit de hele wereld en daar op ieder ogenblik iets aan kan toevoegen? Wat betekent gelijkheid en betekenisgeving in een tijd waarin kunstmatige intelligentie en robotisering de aard van werk dreigt te veranderen? Wat betekent menszijn op een planeet waar het leven zoals we dat kennen aan het uitsterven is?

In deze context gaat stemmen misschien minder over de keuze voor een nieuw beleid, want dat komt pas als het schaap verdronken is, maar gaat het vooral over nieuwe waarden, verhalen en denkkaders. De politieke arena als een heksenketel voor ideeën over onszelf. En wat dat betreft kan één zetel verschil maken. Denk aan hoe Partij voor de Dieren een nieuw narratief over onszelf en onze natuurlijke omgeving heeft geïntroduceerd, denk aan hoe Sylvana Simons ons idee over exclusiviteit en gelijkheid oprekt.

Maar denk ook aan de rechterkant, waar populisme aangeeft dat cultuur, dat wat ons samenbindt, wel degelijk uitmaakt. Ook deze behoudendheid is een reactie op de veranderende tijden. De onzekere toekomst. Als je voorbij het onderhuidse racisme kijkt en kijkt naar de culturele onzekerheid die daaronder ligt dan zou je deze behoudendheid wellicht vanuit positief en opbouwend perspectief kunnen aanspreken. Het enige wat we nodig hebben zijn nieuwe verhalen.

Als een partij als LEF dus het culturele discours ietwat kan opschuiven naar een groter temporaal bewustzijn, een paar millimeter in de richting van een Lange Nu mindset, naar het rekening houden met de wereld van onze kinderen, dan stoppen we die in onze zak – we take it.

Een stem als Daniël in de politieke arena zou wat ons betreft heel waardevol kunnen zijn.

Dat gezegd, stem naar eigen inzicht, want de toekomst is van ons allemaal!

Liefs Edwin en Christiaan

© 02025 de Chrononauten, All rights reversed / Spread the word!
Studio Monnik, Tolhuisweg 1, 1031 CL Amsterdam
de Chrononauten op Instagram, Twitter, LinkedIn en Facebook.
Je krijgt deze email omdat je geabonneerd bent op de Chrononauten met . Als je deze emails niet meer wilt krijgen uitschrijven.

#0039 / 19-06-02025